W listopadzie 2008 roku w Lublinie miało miejsce wyjątkowe wydarzenie, które zgromadziło w Hali Globus ponad siedem tysięcy osób. Teatr Muzyczny w Lublinie zaprezentował przybyłej tak licznie publiczności operę Giuseppe Verdiego – „La Traviata”.

Z racji Jubileuszu 75-lecia Teatru Muzycznego w Lublinie postanowiliśmy wznowić tę produkcję i zaprosić Widzów na ten wspaniały spektakl.

Akcja opery rozgrywa się w Paryżu i pod Paryżem w 2. połowie XIX wieku. Opowiada historię kurtyzany Violetty Valery, w której zakochuje się młody poeta Alfred Germont. Violetta skuszona wizją życia u boku przystojnego Alfreda porzuca swojego protektora Barona Douphola i z wielkiego balu trafia do wiejskiej posiadłości gdzie zaczyna sielskie życie. Jednak cieniem na tej sytuacji kładzie się choroba Violetty oraz uszczuplające się oszczędności. Uświadomiony przez siostrę Violetty Anninę Alfred wyjeżdża do Paryża by zdobyć pieniądze, a w tym czasie jego ojciec składa byłej kurtyzanie wizytę by przekonać ją do porzucenia Alfreda, gdyż mezalians jest szkodliwy dla małżeńskich planów jego siostry. Violetta ulega wreszcie namowom Giorgia i wyjeżdża do stolicy Francji by wrócić do poprzedniego stylu życia. W ślad za nią rusza Alfred, który na balu doprowadza do konfrontacji między nim a Baronem Douphol oraz samą kochanką. Skandaliczne zachowanie w efekcie kończy się wyzwaniem na pojedynek. Violetta umęczona i schorowana zmaga się z cierpieniem w samotności i tak zastaję ją Alfred, który po jakimś czasie wraca z dalekiej podróży. W końcu dowiedział się o chorobie i poświęceniu kochanki, wybłagał też u ojca zgodę na ślub z Violettą. Na szczęśliwe zakończenie jest już za późno, Violetta umiera w ramionach ukochanego.

Libretto opery „La Traviata” napisane przez F. M. Piave oparte jest na powieści A. Dumasa „Dama Kameliowa” i stanowi jedną z najciekawszych i najmądrzejszych historii w dziejach opery światowej. Powszechnie uznaje się „Traviatę” za najdoskonalsze dzieło Verdiego, w którym muzyka idealnie konweniuje z kameralnym nastrojem tworzonym przez artystów.

Reżyseria: Waldemar Zawodziński

(źródło: Teatr Muzyczny w Lublinie)

W listopadzie 2008 roku w Lublinie miało miejsce wyjątkowe wydarzenie, które zgromadziło w Hali Globus ponad siedem tysięcy osób. Teatr Muzyczny w Lublinie zaprezentował przybyłej tak licznie publiczności operę Giuseppe Verdiego – „La Traviata”.

Z racji Jubileuszu 75-lecia Teatru Muzycznego w Lublinie postanowiliśmy wznowić tę produkcję i zaprosić Widzów na ten wspaniały spektakl.

Akcja opery rozgrywa się w Paryżu i pod Paryżem w 2. połowie XIX wieku. Opowiada historię kurtyzany Violetty Valery, w której zakochuje się młody poeta Alfred Germont. Violetta skuszona wizją życia u boku przystojnego Alfreda porzuca swojego protektora Barona Douphola i z wielkiego balu trafia do wiejskiej posiadłości gdzie zaczyna sielskie życie. Jednak cieniem na tej sytuacji kładzie się choroba Violetty oraz uszczuplające się oszczędności. Uświadomiony przez siostrę Violetty Anninę Alfred wyjeżdża do Paryża by zdobyć pieniądze, a w tym czasie jego ojciec składa byłej kurtyzanie wizytę by przekonać ją do porzucenia Alfreda, gdyż mezalians jest szkodliwy dla małżeńskich planów jego siostry. Violetta ulega wreszcie namowom Giorgia i wyjeżdża do stolicy Francji by wrócić do poprzedniego stylu życia. W ślad za nią rusza Alfred, który na balu doprowadza do konfrontacji między nim a Baronem Douphol oraz samą kochanką. Skandaliczne zachowanie w efekcie kończy się wyzwaniem na pojedynek. Violetta umęczona i schorowana zmaga się z cierpieniem w samotności i tak zastaję ją Alfred, który po jakimś czasie wraca z dalekiej podróży. W końcu dowiedział się o chorobie i poświęceniu kochanki, wybłagał też u ojca zgodę na ślub z Violettą. Na szczęśliwe zakończenie jest już za późno, Violetta umiera w ramionach ukochanego.

Libretto opery „La Traviata” napisane przez F. M. Piave oparte jest na powieści A. Dumasa „Dama Kameliowa” i stanowi jedną z najciekawszych i najmądrzejszych historii w dziejach opery światowej. Powszechnie uznaje się „Traviatę” za najdoskonalsze dzieło Verdiego, w którym muzyka idealnie konweniuje z kameralnym nastrojem tworzonym przez artystów.

Reżyseria: Waldemar Zawodziński

(źródło: Teatr Muzyczny w Lublinie)

To z pewnością najpopularniejsze i najbardziej lubiane dzieło J. Straussa. Historia pięknej Cyganki – Saffi i jej miłości do węgierskiego szlachcica – Barinkaya, stała się inspiracją dla wielu pięknych melodii oraz malowniczych scenerii. Cygański żywioł przeplata się tu z wiedeńską elegancją, humor z refleksją, wielkie sceny zbiorowe z nastrojowymi ariami i duetami a muzyka J. Straussa nie wymaga rekomendacji.

Do zrujnowanej posiadłości, na której swój obóz rozłożyli Cyganie, (a według legendy znajduje się zakopany stary turecki skarb)  powraca po światowych wojażach syn dawnego wojewody Sandor Barinkay. Na dzień dobry otrzymuje od starej Cyganki Czipry wróżbę o nieodległym wzbogaceniu się i ożenku. W stosunku do jego osoby ma plany Kalman Żupan – handlarz świń, ojciec pięknej Arseny, w której jednak kocha się syn jej guwernantki Ottokar. Żupan inicjuje spotkanie z Barinkayem, podczas którego młodzieniec zakochuje się w Arsenie i deklaruje chęć zawarcia małżeństwa. Arsena stawia jednak warunek – wyjdzie tylko za barona. To uciążliwe zawarowanie jest wybiegiem mającym na celu zablokowanie drogi do serca Arseny, które należy już do Ottokara. Barinkay podsłuchuje ich rozmowę podczas schadzki i wzburzony odchodzi w kierunku cygańskiego obozu, gdzie zostaje… cygańskim wojewodą, w dodatku po chwili zaręczonym już z cygańską pięknością Saffi.

Przepowiednia Czipry wskazuje Barinkayowi położenie ukrytego skarbu. Z szykowanych mu przez Carnera kłopotów wybawia go przybycie księcia Homonaya, który werbuje ochotników na wojnę turecką – a ta, jak to wojna – przecina w mig wszystkie spory. Okazuje się również, że Saffi nie jest wcale Cyganką a pełnej krwi księżniczką, co wprawia Barinkaya w nie lada konsternację.

(źródło: Teatr Muzyczny w Lublinie)

To z pewnością najpopularniejsze i najbardziej lubiane dzieło J. Straussa. Historia pięknej Cyganki – Saffi i jej miłości do węgierskiego szlachcica – Barinkaya, stała się inspiracją dla wielu pięknych melodii oraz malowniczych scenerii. Cygański żywioł przeplata się tu z wiedeńską elegancją, humor z refleksją, wielkie sceny zbiorowe z nastrojowymi ariami i duetami a muzyka J. Straussa nie wymaga rekomendacji.

Do zrujnowanej posiadłości, na której swój obóz rozłożyli Cyganie, (a według legendy znajduje się zakopany stary turecki skarb)  powraca po światowych wojażach syn dawnego wojewody Sandor Barinkay. Na dzień dobry otrzymuje od starej Cyganki Czipry wróżbę o nieodległym wzbogaceniu się i ożenku. W stosunku do jego osoby ma plany Kalman Żupan – handlarz świń, ojciec pięknej Arseny, w której jednak kocha się syn jej guwernantki Ottokar. Żupan inicjuje spotkanie z Barinkayem, podczas którego młodzieniec zakochuje się w Arsenie i deklaruje chęć zawarcia małżeństwa. Arsena stawia jednak warunek – wyjdzie tylko za barona. To uciążliwe zawarowanie jest wybiegiem mającym na celu zablokowanie drogi do serca Arseny, które należy już do Ottokara. Barinkay podsłuchuje ich rozmowę podczas schadzki i wzburzony odchodzi w kierunku cygańskiego obozu, gdzie zostaje… cygańskim wojewodą, w dodatku po chwili zaręczonym już z cygańską pięknością Saffi.

Przepowiednia Czipry wskazuje Barinkayowi położenie ukrytego skarbu. Z szykowanych mu przez Carnera kłopotów wybawia go przybycie księcia Homonaya, który werbuje ochotników na wojnę turecką – a ta, jak to wojna – przecina w mig wszystkie spory. Okazuje się również, że Saffi nie jest wcale Cyganką a pełnej krwi księżniczką, co wprawia Barinkaya w nie lada konsternację.

(źródło: Teatr Muzyczny w Lublinie)

Operowa Gala Sylwestrowa to propozycja dla melomanów, którzy chcą przenieść się w świat najpiękniejszej muzyki mistrzów operowego gatunku. Podczas Gali sylwestrowej na deskach Opery Lubelskiej zabrzmią arie, duety i sceny z oper wybitnych kompozytorów, takich jak: Giuseppe Verdi, Giacomo Puccini czy Wolfgang Amadeusz Mozart. Wszystko zostanie okraszone dużą dawką humoru.

Wystąpią znani i ukochani przez publiczność soliści, chór, balet oraz orkiestra Opery Lubelskiej pod kierownictwem maestro Vincenta Kozlovsky’ego.

W koncertach wystąpią również gwiazdy naszej „Toski”: Karina Skrzeszewska i Mariusz Godlewski.

Gościnnie zatańczą Patrycja i Jakub Grzybek – mistrzowie Europy w tangu argentyńskim oraz tegoroczni półfinaliści Mistrzostw Świata (Tango BA Festival y Mundial) w tangu argentyńskim w Buenos Aires.

Gospodarzem wieczoru będzie Maciej Gogołkiewicz.

(źródło: Opera Lubelska)

Operowa Gala Sylwestrowa to propozycja dla melomanów, którzy chcą przenieść się w świat najpiękniejszej muzyki mistrzów operowego gatunku. Podczas Gali sylwestrowej na deskach Opery Lubelskiej zabrzmią arie, duety i sceny z oper wybitnych kompozytorów, takich jak: Giuseppe Verdi, Giacomo Puccini czy Wolfgang Amadeusz Mozart. Wszystko zostanie okraszone dużą dawką humoru.

Wystąpią znani i ukochani przez publiczność soliści, chór, balet oraz orkiestra Opery Lubelskiej pod kierownictwem maestro Vincenta Kozlovsky’ego.

W koncertach wystąpią również gwiazdy naszej „Toski”: Karina Skrzeszewska i Mariusz Godlewski.

Gościnnie zatańczą Patrycja i Jakub Grzybek – mistrzowie Europy w tangu argentyńskim oraz tegoroczni półfinaliści Mistrzostw Świata (Tango BA Festival y Mundial) w tangu argentyńskim w Buenos Aires.

Gospodarzem wieczoru będzie Maciej Gogołkiewicz.

(źródło: Opera Lubelska)

„Skrzypek na dachu” to jeden z najsłynniejszych musicali, którego fabułę oparto na prozie tworzącego w jidysz pisarza Szolema Alejchema. Osadzony w realiach carskiej Rosji sprzed wieku ukazuje codzienne życie mieszkańców Anatewki – i Żydów, i gojów.

Głównymi postaciami są mleczarz Tewje, jego żona Gołda i ich młode córki. Ale w „Skrzypku na dachu”, jak zresztą już na początku mówi sam mleczarz, są i inni. Piosenka „Gdybym był bogaczem”, jedna z najbardziej rozpoznawalnych na całym świecie, jest sztandarowym utworem spektaklu. Nie mniej piękne i wzruszające są „To świt, to noc”, „Kwiatku mój”, czy też finałowa „Anatewka”.

Reżyseria: Zbigniew Czeski

(źródło: Teatr Muzyczny w Lublinie)

„Skrzypek na dachu” to jeden z najsłynniejszych musicali, którego fabułę oparto na prozie tworzącego w jidysz pisarza Szolema Alejchema. Osadzony w realiach carskiej Rosji sprzed wieku ukazuje codzienne życie mieszkańców Anatewki – i Żydów, i gojów.

Głównymi postaciami są mleczarz Tewje, jego żona Gołda i ich młode córki. Ale w „Skrzypku na dachu”, jak zresztą już na początku mówi sam mleczarz, są i inni. Piosenka „Gdybym był bogaczem”, jedna z najbardziej rozpoznawalnych na całym świecie, jest sztandarowym utworem spektaklu. Nie mniej piękne i wzruszające są „To świt, to noc”, „Kwiatku mój”, czy też finałowa „Anatewka”.

Reżyseria: Zbigniew Czeski

(źródło: Teatr Muzyczny w Lublinie)